تحقیقات بسـیاری نشـان داده اند کـه مـردان مـتــاهل عمرطـولانـی تـری نسـبـت بـه مــردان مجرد و آنها که هیچ وقت ازدواج نمی کنند دارند. تلاش های بسیاری برای دستیابی
بـه دلایل این امر انجام گرفته که سوالات زیر را در بر داشته  اسـت: آیا ازدواج تاثیر حفاظتی و ایمنی مستقیم دارد و به خـاطـر داشتن فواید مربوط به سلامتی، خطر مرگ و میر را
کـاهـش مـی دهد؟ یا افزایش طول عمر نشاندهنده ی این مسـئله اسـت کـه افـراد سـالـم گـرایـش بیشتری به ازدواج دارنـد و افـراد مـتـاهـل از هـمـان ابـتـدای ازدواج، سـالــم تـر هستند؟
این سوالات اشاره بر این دارند که رابطه ی بین طول عمر و متاهل بودن فقط با "ایمنی" حاصل از ازدواج یا "انتخاب مثبت" در ازدواج به خاطر سلامتی، توجیه می شود. البته نکته ی دیگری نیز در رابطه ی بین ازدواج و سلامتی دخیل است. اگر ازدواج کردن یکی از راه های به دست آوردن ایمنی در برابر بیماری ها و مرگ است، پس افراد بیمار و ناسالم به خاطر همین خصوصیت، گرایش بیشتری به ازدواج پیدا خواهند کرد. این مکانیزم را می توان "انتخاب منفی" در ازدواج خواند که می تواند به اندازه ی انتخاب مثبت، پراهمیت باشد. بااینکه معمولاً تصور می شود که انتخاب قسمتی از فواید ازدواج است، اما تحقیقات تجربی سابق معمولاً بر روی انتخاب مثبت متمرکز بود، و این امکان را در نظر نمی گرفت که انتخاب منفی نیز می تواند به همان اندازه مهم باشد.
تحقیقات اخیر درمورد  طول عمر در مرکز تحقیقاتی راند در تلاش برای پر کردن این فاصله بوده است. محققان از نوعی بانک اطلاعاتی برای بررسی بیش از 4000 مرد در مدت زمان 22 سال استفاده کرده اند. این تحقیقات، تغییرات ایجاد شده در سلامتی مردها را در طول دوره ی تحولات ایجاد شده در زندگی زناشوییشان—تاریخچه ی ازدواج، طلاق، مرگ همسر و تجدید فراششان-- تجزیه و تحلیل می کند. رویهم رفته، یافته های این تحقیقات نشان می دهد که هر دو نکته، یعنی هم مسئله ی ایمنی و هم انتخاب در این زمینه نقش داشته است. از یک طرف، سلامتی خطر مرگ و میر را کاهش می دهد و در شرایط بخصوص، ازدواج در حفظ سلامتی تاثیرگذار است. از طرف دیگر، وضعیت سلامتی افراد می تواند در انتخاب آنها برای متناهل شدن، تاثیرگذار باشد. 
تاثیرات وضعیت تاهل بر سلامتی
تجزیه و تحلیل اینکه آیا ازدواج به طور مستقیم بر سلامتی تاثیر می گذارد یا خیر، نتایج مختلفی دربر داشته است. مقایسات انجام شده بین مردان متاهل و مردانی که هیچگاه ازدواج نکرده اند نشان می دهد که با اینکه گروه اول به طور کلی سالم تر هستند، اما نمی توان این را فقط به خاطر تاثیرات محافظتی و ایمنی ازدواج دانست. گزارشات دریافتی از وضعیت سلامت مردان نشان می دهد که ازدواج برای بار اول هیچ فایده ی قابل توجهی نداشته است. مقایسات انجام شده بین متاهلان سن بالاتر و مردان طلاق گرفته اشاره بر این دارد که سطح سلامتی نسبی مردان گروه دوم با بالا رفتن سن به طور قابل توجهی نزول می کند. وقتی این مردان مطلقه به سن 50 میرسند، باید انتظار داشته باشند که وضعیت سلامتیشان بسیار زودتر از افراد متاهل به خطر بیفتد. برای این گروه از افراد، تجدید فراش بسیار پرفایده خواهد بود و سطح سلامتی آنها نیز به خوبی متاهلین خواهد رسید. فواید سلامتی به دست آمده برای متاهلین و آنها که دوباره تجدید فراش کردند، ریشه در عوامل مختلفی دارد که شامل مراقبت در زمان بیماری، تغذیه ی بهتر، و جو موجود در خانه که از بسیاری از بیماری های مربوط به استرس و فشارهای روحی جلوگیری می کند و فرد را به سمت کارهایی سالم تر تشویق کرده و از رفتارهای ناسالمی مثل سیگار کشیدن و خوردن مشروبات الکلی به میزان زیاد باز می دارد. این عوامل بر روی سلامتی مردان تاثیر گذاشته و آنها را به سمت زندگی سالم تر و عمری طولانی تر سوق می دهد.
تاثیرات وضعیت تاهل بر مرگ و میر
با بالا رفتن سن در مردان، وضعیت سلامتی رو به زوال داشته و احتمال مرگ بالاتر میرود. تعجبی ندارد اگر بگوییم که درصد این احتمال هم به میزان زیادی به وضعیت تاهل مرتبط است: درصد مرگ و میر مردان متاهل در سنین 50 تا 60 و 70 بسیار کمتر از مردان مجرد (آنها که هیچگاه ازدواج نکرده اند، طلاق گرفته یا همسر خود را از دست داده اند) است. این مرگ و میر در مردان مطلقه با ضعف وضعیت سلامتیشان توجیه می شود. برای آنان که هیچگاه ازدواج نکرده اند و آنها که همسر خود را از دست داده اند، این مرگ و میر زودرس با وضعیت سلامتی خود آنها زیاد در ارتباط نیست. تحقیقات قبلی اشاره بر این داشت که قسمتی از فواید ازدواج از هم زیستی با شریک زندگی یا افراد دیگر نشات می گیرد. آن مردانی که هیچگاه ازدواج نکرده اند، ترجیح می دهند که تنها زندگی کنند و از فواید زندگی جمعی و ارتباطات اجتماعی بی نصیب می مانند. 
تاثیرات سلامتی بر شکل گیری و از هم پاشی ازدواج برخلاف باورهای عموم که تصور می شود افراد سالم تر برای ازدواج بسیار آماده تر از افراد بیمار هستند، تحقیقات نشان می دهند که افراد سالم بسیار دیرتر به ازدواج متمایل می شوند و تجدید فراش را نیز به تعویق می اندازند.  اما افراد بیمار و ناسالم نسبتاً برای ازدواج تلاش بیشتری دارند، بسیار زودتر ازدواج می کنند، گرایش کمتری به طلاق دارند و پس از طلاق یا از دست دادن همسر، با سرعت بیشتری تجدید فراش خواهند کرد. برای این مردان ازدواج وسیله ای موثر و مناسبی برای بهبود سلامتی و افزایش طول عمرشان می باشد. این مسئله نشان می دهد که انتخاب منفی نیز دررابطه با سلامتی برای ازدواج صورت می گیرد.
این تحقیقات همچنین شواهدی از انتخاب مثبت با دلایلی غیر از سلامتی را نیز نشان می دهند. برخی از مردان در سنین جوانی ویژگی هایی دارند (به جز سلامتی) که نه تنها آنها را به ازدواج راغب تر می کند، بلکه باعث می شود افراد سالم تری نیز باشند. این عادت ها از ابتدا در آنها شکل می گیرد و ارتباط و پیوستگی مثبتی بین ازدواج کردن و سلامت بودن آنها ایجاد می کند. هرچند این ارتباط نتیجه ی تاثیر سلامت عمومی بر روی ازدواج نیست. 
خلاصه و نتیجه گیری  ارتباط بین ازدواج و طول عمر بسیار پیچیده تر از آن است که معمولاً تصور می شود. آشکار است که نمی توان طول عمر بیشتر مردان متاهل را فقط با خاصیت حفاظتی و ایمنی بخشی درمقابل بیماری ها و یا انتخاب ازدواج به خاطر بهبود سلامتی دانست. آنچه یافته های این تحقیقات برای بار اول به اثبات رساند این بود که وضعیت سلامت مردان بر روی انتخاب های ازدواج تاثیرگذار است-اما نه در آن حالت که نظریه ی انتخاب مثبت را تایید کند. از آنجا که سلامتی بالا، فرد را برای ازدواج سست می کند، و بیماری و ضعف سلامت فرد را به ازدواج ترغیب می کند، ارتباط بین ازدواج و سلامتی را می توان در عادت ها و اولویت های شخصی مشاهده کرد که باعث ارتقای ازدواج و سلامتی می شوند.
علاوه بر این، شواهد نشان می دهند که بااینکه وضعیت تاهل بر مرگ و میر تاثیرگذار است، عوامل تعیین کننده ی متضمن این تاثیر همیشه مشخص نیستند. مردانی که در سنین پیری مطلقه شده اند، این مسئله باعث شده که سلامتی کمتر و عمر کوتاه تری داشته باشند. آن مردان که هیچوقت ازدواج نکرده اند بااینکه وضعیت سلامتیشان با افراد متاهل تفاوتی نمی کند، اما عمر کوتاه تری نسبت به آنها دارند. بنابراین، درحالیکه سلامت مردان متاهل می تواند توجیهی برای طول عمر بیشتر آنها باشد، اما هنوز نیاز به تحقیقات بیشتری است.