منظومه شمسی
مقدمه
شکل گیری منظومه شمسی حدود پنج میلیارد سال پیش از ابری متشکل ازگاز و غباربین ستاره ای آغاز گردید. جاذبه باعث انقباض ابر شده و کره متراکمی از گاز درمرکز ابر بوجود آورد. جاذبه همچنین باعث دوران هرچه سریع ترابر شدهنگام دوران مواد موجود در ابر پهن شده و حلقه ای بوجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در بر می گرفت.
سرانجام در این ناحیه ی متراکم , گرمای لازم برای وقوع واکنش های هسته ای فراهم گشت وبدین ترتیب ستاره خورشید بوجود آمد. اعضا ی کوچک تر منظومه ی شمسی از مواد موجود در این حلقه بوجود آمدند این اعضا عبارتند از سیارات , سیارک هاو ستاره ی دنباله دار. خانواده منظومه شمسی تمام اجرام آسمانی که در این منظومه مداری قرار دارند تحت تاثیر جاذبه ای دوجانبه ای به دور یک جرم مشترک مرکزی می چرخند درمنظومه زمین ماه مرکز جرم مشترک درفاصله 4748 کیلو متری هسته زمین قرار داشته و ازسطح زمین خارج نشده است. در مورد منظومه شمسی مرکز جرم مشترک همواره با تغییر موقعیت نسبی سیاره ها درحال تغییر است این مرکز درفاصله ای حدود 300000 کیلو متر خارج از سطح خورشید قرار دارد.
دنباله دارها شهاب وسیارک :
درفضای بین سیاره ها ذره های باقی مانده از زمان تشکیل منظومه شمسی پراکنده اند گلوله های یخی وسنگی که دنباله داشته باشند به دنباله دار معروفند . قطعه های کوچکی که هنگام برخورد با اتمسفر زمین ملتهب و نورانی می شوند شهابند وقطعه های بزرگ تر سنگ و فلز را سیارک می نامند.
دنباله دار های منجمد : هر دنباله دار یک سر تیره ویک یا چند دنباله دارد. قسمت سر توده ای از یخ , غبار یا سنگ به قطعه های 30 کیلو متر است . پیرامون سر را ابری از گاز و غبار به نام کوما فرا گرفته است . گرمای خورشید و بادهای خورشیدی ( جریانی از ذره هایی که ازخورشید جدا می شوند) ذره های گاز و غبار را از کوما دور می کنند ودم دنباله دار را تشکیل می دهند شهاب های ثاقب و ریگ های شهاب : به شهابی که هنگام ورود به جو زمین مشتعل و نورانی می شود شهاب ثاقب می گویند . از زمانی که منظومه شمسی تشکیل شد شهاب های زیادی هم پدید آمد البته قطعه های جداه شده از دنباله دار ها سیارک و حتی ماه ومریخ هم درمیان آن ها دیده می شود ممکن است شهاب ها به کوچکی دانه های ماسه باشند وبیشتر آن ها وقتی با سرعتی حدود 40 کیلومتر در ثانیه وارد جو زمین شوند می سوزند از شعله ور شدن این گونه شهاب ها خطی نورانی در آسمان شب ÷دیدار می شود که به آن شهاب ثاقب می گویند گاهی نیز تعداد شهاب ها زیاد است وبه صورت رگباری در آسمان ظاهر می شوند امکان دارد چنین پدیده ای هر سال در زمان معینی تکرار شوند زیرا گفته می شود که در ان زمان زمین در حین چرخش وارد محلی شود که شهاب ها فرا وان ترند هر سال تعدادی از شهاب ها نیزبه سطح زمن سقوط می کنند که به آن شهاب سنگ گفته می شود .
کمر بند سیارکی:
سیارک ها قطعه هایی از جنس سنگ یا فلزند که از سیاره کوچک تر ودور خورشید می گردند تاکنون حدود 4000 سیارک شناخته شده است بزرگ ترین سیارک به نام سِرِس ،930 کیلومتر قطر دارد اما بیشتر این اجرام کوچکند دنباله دارها با ابری از غبار احاطه شده اند که کما نام دارد وممکن است قطر آن ها حدود صد هزار کیلومتر باشد.
تهیه کننده : زهرا خورشید
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
