فرض کن حضرت مهدی (عج) به تو ظاهر گردد :
ظاهرت هست چنانی که خجالت نکشی ؟
باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری ؟
خانه ات لایق او هست که مهمان گردد ؟
لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری ؟
پول بی شبهه و سالم ز همه داراییت
داری آن قدر که یک هدیه برایش بخری ؟
حاضری گوشی همراه تو را چک بکند ؟
با چنین شرط که در حافظه دستی نبری ؟
واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران
میتوان گفت تو را شیعه اثنی اشعری ؟

چراغ خانه را روشن کنید، آواز بگذارید             کسی باید بیاید، لای در را باز بگذارید
بیفشانید آبی بر حیاط و یادتان باشد               که در بالای مجلس چهار بالش ناز بگذارید
الا دلهای تمرین کرده دور از او پریدن را               از اینجا تا رسیدنگاه او پرواز بگذارید
بیاید، بیشترگل می‏دهد چشم انتظاران را       اگر دل کنده ‏اید از این صبوری باز بگذارید
نگاهش راهزن بسیار دارد من که می‏ترسم         مگر در رهگذار چشم او سرباز بگذارید

در یکی از زیارت های حضرت حجت بن الحسن (ع) می خوانیم :
السلام علی المهدی           الذی و عدالله عزوجل به الامم             ان یجمع به الکلم     
و یَلُمَّ به الشَعث               و یملا به الارضِ قسطا وعدلا
و یُمَکِّّنَ له                        و یُنَجِّزَ به وَعَدَ المُومنین
« سلام بر مهدی ، آن کس که خدای عزوجل آمدنش را به امت ها نوید داده تا به وجودش خلق های پراکنده را یکی کرده و جهان را کران تا کران از داد و دادگری پر نماید وبدین سان وعده مومنان را جامه عمل پوشاند.»
حدیث شریف پیامبر اکرم(ص) که مى فرماید:    الاسلام یعلوا و لایُعلى عَلیه
اسلام بالا مى رود و چیزى بر اسلام برترى نمى یابد.