به نام خدای مھربان
بازی به عنوان وسیله ای جھت برقراری ارتباط کودک با محیط برای انجامِ بھتر کارھا در زندگی بزرگسالی بازی بین آگاھی کودک و تجارب عاطفی اش پل می زند خلاقیت را رشد میدھد .
بازی زندگی درونی و عاطفی کودک را بیان می کند بازی برای رفع خستگی استراحت لذت به کودک خدمت می کند رشدمنش و رشد ھمه جانبه بازی جنبه درمانی دارد غذای روحی روانی است  استفاده از حواس دیگر در بازی ممکن می شود .
نقش معلم
در مشاھده ی بازی کودک او را متوجه علایمی می کند که می تواند نیازھای او را مشخص
و با کمک معلم استعدادھای او را شکوفا کند . میتوان او را شناخت
بازی کودک را آماده می سازد برای مراحل بعدی زندگی کنجکاوی او را تحریک می کند
کودک دانشی را که از طریق بازی به دست می آورد خیلی وسیع تر و عمیق تر است از دانش کتابھای درسی  .در گروه بازی کردن مشارکت شور و مشورت را می آموزد .بردن یک روز اسباب بازی عروسک یا آنچه کودک دوست می دارد برای این است که فاصله بین خانه و مدرسه را ھرچه کمتر کنیم نگویند مدرسه جایی است که من آنچه دوست دارم وجود ندارد.
عواطف را درگیر کنیم تا مشکلات انضباطی تنفر از مدرسه ترک تحصیل و ... پیش نیاید .
به این وسیله اعتمادسازی می کنیم آنگاه دانش آموز ارشاد معلم را برای زندگی بھتر می پذیرد
احساسات خوب را پدید می آوریم .
معلمی که به دانش آموز اینگونه کمک می کند تا با دستیابی به موفقیت دوستی و تحسین در کلاس احساس خوبی درباره ی یادگیری پیدا کند . آن کاری را می کند که مغز دانش آموز می طلبد .
ادامه  ی کار با شما ...